
Werkwijze
We interviewden niet, maar vroegen zes koppels elkaar aan de keukentafel hun verhaal te vertellen. Slechts één vraag was genoeg als prikkel om het gesprek op gang te brengen: ga in gedachten terug naar het moment van de coming-out, wanneer was dat, waar was je, welke details herinner je je nog en vertel het elkaar. Het gesprek werd zo weinig mogelijk onderbroken; op een enkele interventie na voerden moeders en zonen samen de regie. Geen interviewer die hen van hun spoor afhaalt.
- Moeders en zonen
- Begripvolle moeders
- afwijzen en het contact (al of niet tijdelijk) verbreken
- accepteren en tijd nodig hebben om eraan te wennen
- omarmen, omdat duidelijk wordt wat zij allang wisten

- Koppels vinden
Wij legden contact met homoseksuele zonen en hun moeders in ons sociale netwerk. We zochten koppels die pasten in het profiel, dat wil zeggen dat zij in staat waren een reflectief, open, eerlijk en waar mogelijk relativerend gesprek te voeren.
In het begin was het niet gemakkelijk om koppels te vinden. Zoon en moeder moesten bereid zijn tot een gesprek voor drie camera’s, dat mogelijk in de publiciteit zou komen. Sommigen twijfelden, maar tenslotte vonden we meer koppels bereid dan we nodig hadden.
We beperkten ons tot zes paren van moeders en zonen met verschillende achtergronden en in leeftijd variërend van 22 tot 59 jaar (de zonen) en van 48 tot 91 jaar (de moeders).
We waren onder de indruk van het vertrouwen dat we kregen en van de hartelijke ontvangst als wij – volkomen onbekenden – op het woonadres kwamen en de hele kamer verbouwden om de filmapparatuur te kunnen opstellen. Een hartverwarmde ervaring!